- Zapomnij wreszcie o przeszłości, teraz liczy się tylko twoje dobre serce. - Wstał z kanapy, ukląkł przed Lily, ujął jej dłonie, zmuszając, żeby spojrzała mu w oczy. - Potrafię odróżnić dobro od zła. Ty jesteś dobra, Lily. Przyjęłaś mnie pod swój dach, zaopiekowałaś się mną. Dałaś mi dom. Miłość. A przecież byłem dla ciebie nikim. Twoja córka postąpiła źle, ale to nie znaczy, że masz zapomnieć o Glorii. Nie wolno ci rezygnować.

- Chciał pan się widzieć...
- Nie mamy.
- Bo ojciec chciał sprzedać nasze aktywa, żeby spłacić dług. Zamierzał obciążyć hipotekę domu, pozbyć się samochodu, letniej rezydencji, mojej biżuterii, obrazów... Niedopuszczalna rzecz! Ludzie zaczęliby gadać, wyśmiewać się z nas za naszymi plecami. Nie mogłam na to pozwolić, chyba się zgodzisz.
wisiały zielono - złote zasłony. Ciemnobrązowe obicia dwóch foteli ustawionych przed
- Ty też nie.
- Znała ją pani w Akademii Panny Grenville?
połowa z tych, którzy myślą, że romansowałam z lordem Welkinsem, jest przekonana, że go
- Dziękuję, milordzie.
jej następnej okazji do ucieczki, gdyby jednak wróciła. To nieznośne „gdyby” było powodem,
- To sprawa osobista.
Wyszła wyprostowana, z wysoko podniesioną głową. Mimo jej dumnej postawy Santos nie przypuszczał, by spała spokojnie tej nocy. Będą ją nawiedzać obrazy ze zdjęć. Prawdę mówiąc, jego też prześladowały we śnie twarze zamordowanych dziewcząt.
- Pani Delacroix przysłała mnie, żebym pana zaprosiła do salonu. Panna Delacroix
- Usunę wszelkie przeszkody, którymi się zasłaniasz.
- Nie musisz się mnie bać - zapewniła łagodnie. - Nikogo nie zawiadomię, pod warunkiem że ze mną pojedziesz. - Kiedy zaczął protestować, przerwała mu zdecydowanie: - Nie mogę cię zostawić i nie zostawię. Pojedziesz ze mną albo wezwę policję. Nie masz siły, żeby się stąd odczołgać i ukryć, znajdą cię. Jeśli uważasz, że się mylę, bardzo proszę, spróbuj.

- Od czasu niefortunnego incydentu z Welkinsem pańska siostrzenica jest trochę
przykazał. Choć nie miał okazji pobyć z panną Gallant sam na sam, czuł się całkiem
Wzruszyła ramionami z lekceważeniem.
- Wszystko w porządku, Victorze. Rozumiem.
- Powinien być pan milszy dla swojej ciotki i kuzynki - stwierdziła cichym głosem. -
- Podoba ci się?
uwagi. Panie Delacroix też najwyraźniej były oszołomione, bo od przybycia żadna nie
- Chyba tak. Cudownie jest obserwować, jak każdego dnia odkrywa coś nowego, jak się zmienia.
samotnych kobiet z arystokratycznych rodów, o dobrym charakterze, miłej
skórzaną smycz i przyniósł ją pani.
Delacroix i już prawie godzinę rozprawiała o stanie współczesnego społeczeństwa.
Mężczyzna uśmiechnął się szeroko.
- Panno Gallant?
— Nic się nie stanie, jak raz pójdą spać nieco później.
Bryce podniósł się z kanapy i podszedł do Klary, a ona się cofnęła.